SABI nga ng isang kasabihan, “No man is an island”, ibig sabihin, hindi tayo nag-iisa lamang sa buhay na ito, mayroon tayong kapwa-tao na dapat pagmalasakitan at hatiran ng pagsisilbi.
Kailangang tumulong sa kapwa-tao dahil bahagi ito ng ating pagiging tao at isang paraan upang mapanatili ang pagkakaisa at kaayusan sa lipunan.
Una, ang pagtulong ay nagpapakita ng malasakit at empatiya. Bilang mga nilalang na may damdamin at pangangailangan, mahalaga ang pagtutulungan upang mapagaan ang bigat ng bawat isa. Walang sinoman ang kayang mabuhay nang mag-isa, lahat tayo ay may pagkakataong mangailangan ng tulong sa iba’t ibang yugto ng ating buhay.
Pangalawa, ang pagtulong ay nagbubunga ng positibong epekto hindi lamang sa tinutulungan kundi pati na rin sa tumutulong. Ipinapakita ng mga pag-aaral na ang paggawa ng mabuti ay nagpapataas ng kasiyahan at nagbibigay ng pakiramdam ng layunin sa buhay. Sa simpleng pagbibigay ng oras, kaalaman, o yaman sa nangangailangan, nagiging instrumento tayo ng pagbabago at pag-asa.
Pangatlo, ang pagtulong ay nagpapatibay ng bayanihan at pagkakaisa sa komunidad. Sa isang mundong puno ng pagsubok at pagkakaiba-iba, ang malasakit sa kapwa ang nag-uugnay sa atin bilang isang lipunan.
Sa pamamagitan ng pagtutulungan, mas mabilis nating nalulutas ang mga suliranin at mas nagiging maunlad ang ating kinabukasan.
Sa huli, ang pagtulong sa kapwa ay hindi lamang isang obligasyon kundi isang pribilehiyo, isang pagkakataong ipakita ang ating tunay na pagkatao at ambag sa isang mas mabuting mundo.
Ang tamang pagtulong ay hindi lamang tungkol sa pagbibigay, kundi sa kung paano ito ginagawa nang may malasakit, respeto, at tunay na layunin na mapabuti ang buhay ng iba.
1. Ang tunay na pagtulong ay ginagawa nang walang hinihintay na kapalit, hindi para sa personal na kapakinabangan o pagpapabango ng pangalan. Ang pagtulong ay dapat mula sa puso at may layuning makapagbigay ng tunay na ginhawa sa nangangailangan.
2. Kapag tumutulong, kailangang isaalang-alang ang dignidad ng tinutulungan. Hindi kailangang ipangalandakan o gawing palabas ang kabutihang ginawa. Ang tunay na pagtulong ay tahimik at taos-puso, hindi isang paraan para ipagyabang ang kayamanan o kabaitan.
3. Hindi lahat ng tulong ay may positibong epekto. Minsan, ang maling uri ng pagtulong ay nakakasama kaysa nakatutulong. Halimbawa, sa halip na bigyan lang ng isda ang nagugutom, mas mainam na turuan silang mangisda upang matulungan silang maging mas independent.
4. Ang pagtulong ay hindi dapat umaasa ng kapalit.
May mga taong tumutulong pero may nakatagong motibo, pulitikal man, pang-personal, o iba pang interes. Ang tunay na pagtulong ay hindi ginagamit upang makuha ang suporta ng iba kundi upang tunay na makatulong sa nangangailangan.
5. Mahalagang pag-isipan kung paano makakatulong nang pangmatagalan. Halimbawa, sa halip na puro donasyon lang, mas mainam na bigyang-pansin ang edukasyon, hanapbuhay, o iba pang paraan upang ang tinutulungan ay magkaroon ng kakayahang makatayo sa sarili nilang paa.
Sa kabuuan, ang tamang pagtulong ay may malasakit, may respeto, at may layunin na gawing mas magaan at mas maganda ang buhay ng iba nang hindi tinatapakan ang kanilang dignidad.
